Kadya Molodowsky
ii
אין תמוז נאָך פאלט אמאָל א בּלאַט אַראָפּ פון בּוים,
און אן אומגליק קומט פרייר צייט
און ברענגט א מאָרגערקייט צו לייבּ.
מיט מיר האָט אויך דער אומגליק פרי גענומען זיך בּיים האַנט
ווי ארעסטאנטן צוזאמען אויפגעשמיטע אויף א לאנגן וועג.
גייען מיינע פיס פּאמעלעך,
ווי נישט געצאָלטע בּעל מלאכות
אומעטיק און מיד
אין מיינע חלומדיקע נעכט
בּין איך אין אַ טונקעלער שטובּ,
צווישן ווייבּער אויסגעמאטערטע און צוגעפאלענע צו דר׳ערד
און זיירע הענט זענען מיר גוט בּאקאנטע הענט,
מיט נעגל אויסגעשטשורבּעטע פאר אויסגעהאָרעוועטע יאָרן.
כאַפּ איך אויף זיך מיט אן אָפּגעליימטע הארץ,
און ס׳גייען מיינע פיס פּאמעלעך,
ווי נישט געצאָלטע בּעל מלאכות אומעטיק און מיד
In Tammuz a leaf falls down from a tree,
and an unhappiness comes to carefree times,
and brings a leanness to the body.
As for me, the unhappiness took me by the hand early
like inmates together chained(?) on a long path.
My feet drag slowly,
like unpaid laborers
dreary and tired.
In my dreaming nights
I am in a dark house
among wives exhausted and fallen to the ground
And their hands are very good familiar hands,
with nails notched from years of drudgery.
I catch myself with a numbed heart,
and my feet drag slowly,
like unpaid laborers, dreary and tired.
No comments:
Post a Comment