Tags
RZ - Rajzel Zychlinsky
KM - Kadya Molodowsky
CN - Cheshvandike Nekht (1927)

Any transcription errors are my own

Nov 30, 2021

Poor women 4

 IV 


עס הערן זיך די ערשטע רופן 

פון דער פארקויפער אין די גאסן,

און מיך רופט אויך מיין טאָג

מיין וועג דער אויסגעשטעלטער 

איבער דריי-פיר שוועלן,

און ס׳ווארטן אויף מיר קינדערלעך

מיט בּיכלעך און מיט העפטן,

מיט שרייעדיקע פּיסקלעך 

און בּאָרוועסדיקע פיס.

נאָר זאָל מיין קאָפּ נאָך צופאלן צום קישן,

און זאָלן חלומות קומען לייכטע אין פארפירערישע

צו מיין בּעט.

עס ווילן נאָך אבּיסל שמייכלען מיינע ליפּן

צו מיינע ליבּע חלומדיקע געסט.



The first cry is heard

From the seller in the street,

And my day also calls me

My set path 

Across 3 - 4 doorsteps,

And my kids wait

With booklets and notebooks 

With yelling mouths

And bare feet.

If my head soon falls to pillows

And if dreams come elusively light 

To my bed

My lips will smile just a tiny bit

To my heart’s dream guests 

Poor women 5

 V


איז שוין אַזוי טייער בּרויט אין לאַנד?

וואָס האָט זיי אויפגעטריבּן פיר צי פינפ אין ראָג

ווי בּלעטער עלטעכע אראָפּגעשלאָגענע פון צווייג,

ווען ס׳דרייט זיך מיט זיי אויס א לעצטע דרייעניש דער ווינט,

אויף צייאָגן זיי צו א וואנט

אויף פוילעניש און אונטערגאַנג.

בּא איינער אויף די אויפגעשטעלטע עלנבּויגן 

וייען זיך די ראָגן פון דעם טוך 

אַ חשוונדיקע ווייעניש 

און שלאָגן זיך אָן קלייד.

און שוין אזוי טייער בּרויט אין לאַנד?

אָדער ס׳האָט קיין איינע ניט פון זיי קיין אַלטן טאַטן 

וואָס זאָל אויפקלעמען אַ געלע דורכזיכטיקע פויסט?

און אפילו ניט קיין אויסגעדארטע שוועסטער

ערגעץ אין א קעלעראין דער נידער 

וואָס זאָל קומען איינמאָל אין אַ רעגן מיט גרויסע שיך 

און ארויפגעכאַפּט אַ פּעלצל אויף די אַקסלען 

און וואָרענען מיט וויסטעניש פון לעצטע טעג

קומט אמאָל דער ווינט און ווויעט לאנג טרויעריק

בּא די געזילבּערטע און הויכע קנאפל 

און פארגייט בּא די געקאלכטע העלזער אינדערהויך.

איז שוין אַזוי טייער בּרויט אין לאַנד?

וואָס ט׳זיי אויפגעטריבן פיר צי פינף אין ראָג

ווי בּלעטער עטלעכע אראָפּגעשלאָגענע פון צווייג?


Is bread already so expensive now?

That it's driven them, four or five in the street,

like several leaves struck down from a branch

when the last troubles of the wind twist them out
from a branch to a wall,
decaying and falling down. 
Here's one with stiffened elbows

blowing in the corner of a cloth

A Cheshvan cry

that strikes you naked

Is bread already so expensive now?

And not one of them has an old father

that would clasp them in a yellow transparent fist?

And maybe no famished sister

somewhere in a room in the back

that would come in the rain with large boots

and put a fur coat on their shoulders

and chide them with a harangue like a jeremiad?

Sometimes the wind comes and wails long and sad

by the silvered high heels

and goes out by the whitewashed houses on high

Is bread already so expensive now?

That it's driven them, four or five in the street,

like several leaves struck down from a branch



Nov 27, 2021

Poor women 6

Vi 


צום קליינע שטעטעלע צו מיינעס 

וואָס איז געבּליבּן שוין כמעט אינגאנצן וויסט

קער איך זיך אַמאָלווי צו א מזרח-וואַנט

און בּעט פאר זיי פאר אלעמען,

וואָס זענען דאָרט געבּליבּן.

עס זענען הייזלעך דאָרט פאראן 

וואו מ׳האָט שוין לאנג קיין לאָמפּ נישט אָנגעצונדן,

און אין די ווינקלען זיצן די פארבּליבּענע 

און זאָגן מיטן אלטן נוסח 

און בּעטן פאר דער אָרעמער חיונה.

נאָר ס׳זענען אלע וועגן מיט הויכן שניי פאַרוואָרפן 

און אלע בּרונימער מיט אייז ארומגעפראָרן.

טראָגן יונגע זיך מיט האַרטע זוכעדיקע שנאָבלען אין דער וועלט אַוועק,

און אלטע בּלייבּן אין ווינקלען נישט בּאלויכטענע אין ערגעץ ליגן 



To my small hometowns 

That remain already almost completely deserted,

I turn myself once, like to an east wall 

And pray for all of those, 

That are still there remaining.

There are houses there extant

Which long since had no lamp, nothing lit,

And in the corners the leftovers sit 

And speak with ancient nusach

And pray for the poor’s livelihood

There’s just all the paths with snow piled up high

And all the wells frozen up around with ice 

Youngsters carry themself with hard noses, searching, a world away 

And elders remain in corners, unilluminated, lying down somewhere 

Nov 25, 2021

Poor women 7

Vii

עס הענגט נאָך דאָס בּילד פון משה מאנטעפיארי 

א לאנג פארגעלטעס שוין אונטערן גלאָז 

אין טאַטנס שטובּ אויף מזרחדיקער וואַנט.

אַהער האָבּ איך געבּראַכט

פון בּלויער ווארעמער אוקראינע 

בּלייכע און בארויבטע הענט

און אויגן טונקעלע ווי אויסגעבּרענטע היילן

און חלומות לאנגע פון ווויעדיקע קינדער און פון הינט

און מיין קאָפּ צום לעבן א בּאשערטן.

נאָר ס׳הענגט דער טויט א נאָנטער,

ווי אַ בּגד איבּער מיין בּעט

אָט נעבן בילד פון משה מאנטעפיארי 

דעם לאנג פארגעלטעס שוין אונטערן גלאָז 

אין טאַטנס שטובּ אויף מזרחדיקער וואַנט.


The photo of Moshe Montefiore still hangs,
long since yellowed, under glass
in fathers house on the east wall.
Here I have brought
From warm blue Ukraine
Pale and deprived(?) hands
Eyes dark like burnt(?) caves,
Dreams long from wailing children and dogs,
And my head to a destined life. (?)
Death hangs just closer,
Like an outfit over my bed 
Near the photo of Moshe Montefiore 
long since yellowed, under glass
in fathers house on the east wall.


1925 


Kadya Molodowsky