לידער פון יתומים-הויז
די עפּל ליגט שוין אין קעלער.
דער קאַשטאַן-בּוים
רוישט און רוישט
מיט די לעצטע בּלעטער
צו מיין פענסטער.
דאָס וויפלטע ווייבּ האָט שוין טאָבּטשעס טאַטע
ערגעץ אין דער וועלט?
טאָבּטשעס הענטלעך ווערן אָפּגעפרוירן
פרי
אין סעפּטעמבּער.
זי לויפט, לויפט מיט דאַרע פיסלעך אין שוּל,
מיט דאַרע פיסלעך לויפט איר נאָך
דער ווינט.
און ס׳רינט אים פון נעזל,
און ס׳רינט.
און פון ציגל זענען די הייזער,
די שויבּן - פון גלאָז.
בּיימער שטייען האַרט און נאַקעט
אויף די וועגן.
שנייען וועלן קומען,
צודעקן ס׳יתומים הויז,
דעם דאַך, די שוועל.
טירן קעגן איבּער די פענסטער.
—-
אין אַ ווייס בּעטל שלאָפט טאָבּטשע מיט שאָטנס אונטער זי אויגן.
נעבּן בּעטל אירע שיכלעך.
אויפן בּענקל איר קליידל,
איר גרוי פאַרפרוירן קליידל.
The apple lies in the cellar
The chestnut tree
rustles and rustles
with the last leaves
by my window.
How many wives had Tobtshe’s father had
somewhere in the world? (?)
Tobtshe’s little hands got frozen
early
in September.
She runs, she runs with dry feet in school
The wind runs with dry feet
after her
Its nose leaks (?)
It leaks
The houses are brick
The panes are glass
Trees stand firm and bare
on the paths
Snow will come,
to blanket the orphanage,
the roof, the doorstep
Doors thrown across the windows(?)
—-
Tobtshe sleeps in a little bed with shadows under her eyes
Her little shoes by the bed
Her little dress on the bench
Her gray frozen dress
ii
די שויבּן זענען פול מיט לבנה.
איך וואַנדער פון שטובּ צו שטובּ
און מאַך פּאַמעלעך צו די טירן.
די קינדער האָבּן מורא,
די קינדער אין יתומים-הויז.
זיי לויפן נאָך מיט קליינע הענטלעך
נאָך מיין קלייד
נאָך מיינע צעפּ.
און איך,
איך וויל עפענען דאָס פענסטער
וועלן נאָכפלאַטערן
קינדערישע קעפּ
און דערנאָך וועט ווידער ווערן
שטיל.
The panes are full of moonlight
I wander from house to house
and go slowly to the doors.
The kids are afraid,
the kids in the orphanage.
They run after me with slender little hands
after my dress
after my braid
And I,
I will open the windows
Childish heads
will shiver
and then again will be
still.
No comments:
Post a Comment