Heads swimming
Feet racing,
Hands rushing
I don’t see any faces
They look down
They search ahead
on to their next and next
step
Only a few of them,
Long waiting,
Send me a questioning gaze
Looking me up and down
And rush recklessly without fear
through the street, to the end.
And the street talks with dozens of colors,
Mundane, heavenly,
I circle them hardly comprehending
Colors of sound
Sounds of footsteps
that have no name
To where? Just why? For whom?
With a mouth talking without end,
With an unending workaday life,
The street will not give me any answer.
שווימענדיקע קעפּ
און שפּאנענדיקע פיס,
און אייליקע בּאוועגונגען פון הענט.
איך זע ניט קיין געזיכטער.
מ׳קוקט אראָפּ,
מ׳זוכט אַן אָרט
אויף שטעלן דאָרט
אַ טראָט.
נאָר אייניקע געציילטע,
לאַנג געוואַרטע,
שיקן מיר א פרעגנדיקן בליק
פון אונטן אויף ארויף
און שפּאנען הפקרדיק אָן שרעק
צום גאס, צום עק.
און ס׳רעדט די גאס מיט צענדליקער מיט פארבּן,
וואָכעדיקע יום-טובדיקע,
כ׳קאָן זיי קוים בּאנעמען
מיט פארבּן-קולות
און מיט קולות-טריט,
וואָס האָבּן ניט קיין נאמען.
וואוהין? נאָך וואָס? פאר וועמען?
מיט אן אייבּיק רעדעוודיקן מויל,
און מיט אן אייביק וואָכנדיקן לעבן,
וויל די גאס קיין ענטפער מיר נישט געבּן.
1920
No comments:
Post a Comment