Matzevah 5

אָ גרוי לאַנד מיט וואָלקנס אייבּיקע אויף הימל פעלדער,

בּא דיר אין פלאַכן שויס פון בּרוינעם זאַמד,

האָבּ איך געריסן קינדווייז בּיים היימיש פּלויט 

די דאַרע קריגעלעך פון דאָרן.

און אויף אַ דינעם פאָדים קרענצעלעך געניזשעט, 

פון ווילדע ארבּעסן 

וואָס וואקסן חושכדיק בּא דר׳ערד

אָ גרוי לאַנד מיט טעמפּע קלאַנגען פון די טונקעלע ערלים,

בּא דיר אויף האַרטן פעלד 

לעם גריבּלדיקע וועגן 

האָבּ איך געזאַפּט, געזאַפּט און זיך געהויבּן,

אָט ווי א וואסער-בּלאט

וואָס ציט זיך, ציט זיך, ציט זיך בּיז אַרויף 

ארויס פון זומפּיק מוטער-שויס אַרויס.

צו הוילער וועלט, 

צו נאקעטער זון,

צום ווייטן בּלויז,

האָבּן זיך היימישע וויקעלעך נאָך מיר געצויגן,

די פיסלעך פון אַ האָז וואָס בּלאָנזדשעט צווישן קאָרן,

די צווייגלעך פון אן אלטן בּוים פון אן עקרה,

די זטיעזשקע אויף זי פלאכע גיישע פעלדער,

און אונזער הימל דער פארגרויטער און פארגעלטער.

אָ גרוי לאַנד, ווען ס׳האָט מיך הייס געפאַבּט די דרום זון 

מיט חנ׳עוודיקע פארבּן,

און ווען מיין האַלז איז בּרוין געווען ווי ליטע ערד - 

האָבּ איך געהערט 

דעם כליפּעדיקן ווינט, וואָס וויגט זיך אויף א שפּיץ 

פון דיינע ווערבּן.

אָ גרוי לאַנד! 

אין קרומען פירעק צווישן צוויי הכנעה׳דיקע דערפלעך.

ווען נידעריק נעבּן זיי פלעגט דורכשנירלען דער בּאַן,

(Need to finish transcription)

Oh gray land, cloudless sky land 

You’re here in a plain bosom of brown sand 

I was torn as a kid by the old familiar fence 

The dry pitcher of thorns (?)

And on a slim thread strung into a wreath,

wild peas 

that grow in khoshech on the earth.

Oh gray land with dull chattering from the gloomy gentiles 

You’re here on hard soil

By bumpy roads 

I drank, I drank and I lifted 

Like a waterleaf 

That reaches, reaches, until it’s up, 

Away from marshy mother’s bosom away 

To bare earth, 

To naked sun, 

To distant void, 

Familiar swaddled ones toddled after me

The footsies of a rabbit that strayed in the rye

The branchlets of an old barren tree

The bypath on the flat fields (?)

And our grayed and yellowed sky.

Oh gray land, when the southerly sun has painted me with lovely colors,

and when my neck is brown like Lithuanian clay - 

I have heard 

the sobbing wind that sweeps to a climax 

from your willows.

Oh gray land!

In crooked squares between two humble hamlets 

Where the railroad used to run through not far behind 

Its approaching cry was loved, was loved (?) 

I used to wait shivering 

Which came on from there, 

Which went out somewhere  

And now, when my bones are already stiff 

And I’ve already spent a spring in every land 

To brown flats

in a low lap, 

I walk on through 

I shrug off the pollen from my clothes